بررسی تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) 

بررسی تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) در مغز چطور میتونه باشه؟  تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) یک تکنیک غیرتهاجمی تحریک مغز است که در سال های اخیر به دلیل کاربردهای بالقوه آن در تقویت شناختی، توانبخشی عصبی و درمان روانپزشکی توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است. اصل پشت tDCS ساده است: با رساندن جریان الکتریکی کم به مناطق خاصی از مغز از طریق الکترودهای پوست سر، تحریک پذیری عصبی را می توان تعدیل کرد که منجر به تغییراتی در عملکرد و رفتار مغز می شود.

درک مکانیسم های tDCS 

اعتقاد بر این است که اثرات tDCS از تغییرات پتانسیل غشای استراحت نورون ها ناشی می شود که می تواند بر احتمال شلیک نورون تأثیر بگذارد. با دپلاریز کردن یا هیپرپلاریزه کردن غشاهای عصبی، tDCS می‌تواند نرخ شلیک نورون‌ها را در نواحی مورد نظر مغز تعدیل کند، در نتیجه فعالیت شبکه عصبی را تغییر داده و در نهایت بر عملکردهای شناختی و حرکتی تأثیر می‌گذارد.

 کاربردهای فعلی و یافته های پژوهشی 

۱٫ تقویت شناختی 

مطالعات نشان داده اند که tDCS می تواند عملکردهای شناختی مختلف مانند حافظه کاری، توجه و تصمیم گیری را افزایش دهد. به عنوان مثال، مطالعه ای توسط اسمیت و همکاران. (۲۰۱۵) نشان داد که tDCS اعمال شده بر روی قشر جلوی مغزی پشتی جانبی عملکرد حافظه کاری را در بزرگسالان سالم بهبود می بخشد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که tDCS می‌تواند ابزار امیدوارکننده‌ای برای افزایش توانایی‌های شناختی هم در افراد سالم و هم در افراد دارای اختلالات شناختی باشد.

 ۲٫ توانبخشی عصبی 

در زمینه توانبخشی عصبی، tDCS در ارتقای بهبودی پس از سکته مغزی، آسیب مغزی تروماتیک و سایر شرایط عصبی، نویدبخش نشان داده است. تحقیقات Hummel و همکاران. (۲۰۱۳) دریافتند که tDCS همراه با تمرین حرکتی عملکرد حرکتی را در بیماران مبتلا به سکته در مقایسه با تحریک ساختگی بهبود می بخشد. این نتایج پتانسیل tDCS را به عنوان یک درمان کمکی برای توانبخشی حرکتی برجسته می کند.

 ۳٫ درمان روانپزشکی 

مطالعات اخیر همچنین استفاده از tDCS را برای درمان اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی، اسکیزوفرنی و اعتیاد مورد بررسی قرار داده است. یک متاآنالیز توسط برونونی و همکاران. (۲۰۱۶) نشان داد که tDCS دارای اثرات ضد افسردگی قابل توجهی است، به ویژه هنگامی که در قشر جلوی پیشانی پشتی سمت چپ اعمال شود. این نشان می دهد که tDCS می تواند به عنوان یک جایگزین امیدوار کننده یا درمان کمکی برای افسردگی باشد.

 چالش ها و جهت گیری های آینده

در حالی که tDCS نویدبخش است، چندین چالش باقی مانده است که باید مورد توجه قرار گیرد. یکی از محدودیت‌های کلیدی tDCS، تنوع آن در پاسخ‌های فردی است، به طوری که برخی از افراد اثرات قوی نشان می‌دهند در حالی که برخی دیگر حداقل پیشرفت‌ها را تجربه می‌کنند یا هیچ پیشرفتی ندارند. تحقیقات آینده باید بر شناسایی پارامترهای تحریک بهینه، مانند قرار دادن الکترود، شدت جریان و مدت زمان تمرکز کند تا کارایی tDCS را به حداکثر برساند.

علاوه بر این، اثرات طولانی مدت tDCS نامشخص است، و نیاز به تحقیقات بیشتر برای ارزیابی ایمنی و دوام تغییرات ناشی از tDCS در عملکرد مغز است. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مقیاس بزرگ برای تعیین اثربخشی tDCS برای کاربردهای مختلف و تعیین عوارض جانبی بالقوه آن مورد نیاز است.