اختلال شخصیت اسکیزوئید
اختلال شخصیت اسکیزوئید به طور کلی به عنوان یک الگوی پایدار از دوری از روابط اجتماعی و کاهش ابراز عواطف تعریف می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً تمایل به تنهایی دارند و از فعالیت‌های اجتماعی و روابط نزدیک پرهیز می‌کنند. در DSM-5، برای تشخیص این اختلال، باید حداقل چهار مورد از معیارهای زیر وجود داشته باشد: 1. عدم علاقه به داشتن روابط نزدیک با دیگران، از جمله خانواده. 2. انتخاب فعالیت‌های انفرادی به جای فعالیت‌های اجتماعی. 3. عدم تمایل به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی. 4. عدم ابراز هیجانات یا عواطف در تعاملات اجتماعی. 5. احساس بی‌علاقگی نسبت به تحسین یا انتقاد دیگران. 6. داشتن دنیای خیالی غنی و فعال.
