عصب‌شناسی شناختی
عصب‌شناسی شناختی دانشی میان‌رشته‌ای است که می‌کوشد رابطه‌ی میان مغز مادی و ذهن آگاه را توضیح دهد. این علم از ترکیب زیست‌شناسی، روانشناسی و فلسفه پدید آمده و ریشه‌های آن به قرن هفدهم و کارهای توماس ویلیس بازمی‌گردد. در این مقاله، روند تاریخی و تکاملی شکل‌گیری عصب‌شناسی شناختی بررسی می‌شود؛ از نام‌گذاری ساختارهای مغزی در دوران ویلیس، تا نگاه تکاملی به رفتار و اندیشه‌ی انسان. همچنین به دیدگاه‌های فلسفی از یونان باستان تا نظریه‌ی دوگانه‌انگاری دکارت و دیدگاه‌های نوین درباره‌ی مسئله‌ی ذهن و بدن پرداخته می‌شود. نتیجه‌ی پژوهش نشان می‌دهد که ذهن، برخلاف تصور دوگانه‌انگارانه، محصولی از فرایندهای زیستی و تعاملات پیچیده‌ی نورون‌هاست؛ پدیده‌ای که از ماده برخاسته، اما معنا می‌آفریند.