اختلالات روانی

 بررسی اختلالات روانی از منظر روان تحلیلگری

اختلالات روانی به عنوان یکی از چالش‌های عمده‌ای که جوامع معاصر با آن مواجه‌اند، همواره در کانون توجه روانشناسان، روان‌پزشکان و محققان قرار گرفته است. این اختلالات نه تنها تأثیرات جدی بر فرد دارند، بلکه بر خانواده، جامعه و نظام‌های بهداشتی و درمانی نیز اثرگذارند. در این مقاله، به بررسی اختلالات روانی از منظر روان تحلیلگری خواهیم پرداخت. روان تحلیلگری، مکتبی از روانشناسی است که توسط سیگموند فروید بنیان‌گذاری شده و بر پایه تحلیل ناخودآگاه فرد و تأثیر آن بر رفتارها و احساسات استوار است. این رویکرد بر این اعتقاد است که بسیاری از مشکلات روانی نه تنها ریشه در تجربیات گذشته دارند، بلکه می‌توانند از نحوه شکل‌گیری ساختار شخصیت فرد ناشی شوند.

 

نظریه روان تحلیلگری

نظریه روان تحلیلگری به‌طور عمده بر دو محور اصلی بنا شده است:

ناخودآگاه و ساختار شخصیت.

طبق این نظریه، ناخودآگاه جایی است که افکار، احساسات و تجربیات سرکوب‌شده قرار می‌گیرد. این سرکوب می‌تواند نتیجه تجارب دردناک یا تهدیدآمیز باشد. در نتیجه، این ناخودآگاه می‌تواند بر رفتارهای فرد تأثیر بگذارد و به بروز اختلالات روانی منجر شود.

 ساختار شخصیت و اختلالات روانی

فروید شخصیت را از سه مولفه اصلی تشکیل می‌دهد: «اید»، «ایگو» و «سوپرایگو».
۱٫ **اید**: نماینده غرایز و نیازهای اولیه انسان است.
۲٫ **ایگو**: نقش میانجی بین نیازهای هویتی و خواسته‌های اجتماعی را ایفا می‌کند.
۳٫ **سوپرایگو**: نمایانگر ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی و اخلاقی است.

اختلالات روانی اغلب به صورت عدم تعادل یا درگیری میان این سه بخش دیده می‌شوند. به عنوان مثال، فردی که در پی‌گیری خواسته‌های هویتی خود با موانع اجتماعی مواجه می‌شود، ممکن است به اختلالات انزجاری یا اضطرابی دچار شود.

 انواع اختلالات روانی

اختلالات روانی به گستره‌ای از شرایط مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند. در ادامه، به بررسی چند نوع از این اختلالات و ارتباط آن‌ها با نظریه روان تحلیلگری می‌پردازیم.

 ۱. اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی شامل مجموعه‌ای از مشکلات است که با احساسات شدید ترس و نگرانی مشخص می‌شود. طبق نظریه روان تحلیلگری، این اختلالات ممکن است نتیجه سرکوب نیازها یا تجربیات منفی گذشته باشند. به عنوان مثال، فردی که در دوران کودکی مورد بی‌توجهی یا سوء استفاده قرار گرفته، ممکن است به صورت‌های مختلفی از اضطراب رنج ببرد.

 ۲. اختلالات افسردگی

اختلال افسردگی به حالات شدید از احساس ناکامی و ناامیدی اشاره دارد. از منظر روان تحلیلگری، افسردگی ممکن است به خاطر سرکوب احساسات و ناخودآگاهی از نیازهای غیرقابل تحقق باشد. فروید بر این باور بود که افرادی که دچار افسردگی می‌شوند، در واقع با احساسات سرکوب‌شده خود درگیرند و این سرکوب می‌تواند به شکل احساس گناه یا خودسرزنش‌گری بروز کند.

 ۳. اختلالات شخصیت

اختلالات شخصیت به الگوهای ناپایدار رفتار، تفکر و احساسات اشاره دارند که می‌توانند این موارد را تحت تأثیر قرار دهند. از نظر روان تحلیلگری، اختلالات شخصیت می‌توانند به خاطر عدم رشد طبیعی ساختار شخصیت در دوران کودکی و در نتیجه برخورد با تجارب منفی و ناپایدار باشند. طبق نظریه فروید، این الگوها می‌توانند ریشه در مکانیزم‌های دفاعی ناکافی داشته باشند.

 ۴. اختلالات خوردن

اختلالات خوردن مانند آنورکسی و بولیمیا نیز می‌توانند از دیدگاه روان تحلیلگری توضیح داده شوند. این اختلالات می‌توانند به عنوان تلاش برای کنترل شرایط ناامن زندگی یا فرار از احساسات دردناک در نظر گرفته شوند. افراد دچار این اختلالات ممکن است با مسائلی از جمله خودآزاری یا سرکوب احساسات به مقابله بپردازند.

 روش‌های درمانی

در درمان اختلالات روانی از منظر روان تحلیلگری، هدف اصلی کاهش سرکوب احساسات و تجربیات است. درمانگر به فرد کمک می‌کند تا این احساسات را به سطح خودآگاه آورده و آن‌ها را مورد بررسی قرار دهد. این نوع درمان معمولاً شامل گفت‌وگوهای عمیق و بررسی تجربیات گذشته است.

 ۱. تحلیل رویاها

رویاها یکی از مهم‌ترین ابزارهای درمانگری در روان تحلیلگری به‌شمار می‌روند. تحلیل رویاها می‌تواند به فهم عمیق‌تری از وضعیت روانی فرد کمک کند و به بیان احساسات و احساسات سرکوب‌شده‌ی او منجر شود.

 ۲. انتقال

یعنی احساساتی که بیمار نسبت به درمانگر دارد و می‌تواند به احساسات و تجربیات گذشته‌اش مرتبط باشد. این فرآیند به درمانگر این امکان را می‌دهد که درک بهتری از دلایل اختلالات انجام دهد.

 ۳. تکنیک‌های دفاعی

یکی دیگر از مباحث اساسی در روان تحلیلگری، بررسی مکانیزم‌های دفاعی است. درمانگر تلاش می‌کند تا این مکانیزم‌ها را شناسایی کرده و به بیمار کمک کند تا این مکانیزم‌ها را در راستای بهبود شرایط خود تغییر دهد.

 نتیجه‌گیری

اختلالات روانی امروزه یکی از چالش‌های پیچیده‌ای هستند که تا حد زیادی نیازمند درک عمیق و جامع از ساختار شخصیت و تأثیرات تجربیات گذشته‌اند. از منظر روان تحلیلگری، این اختلالات می‌توانند ریشه در سرکوب احساسات و نیازهای انسانی داشته باشند. درک و بررسی این دلایل می‌تواند به درمان موثرتری منجر شود و به فرد کمک کند تا با احساسات خود بهتر کنار بیاید. به‌طور کلی، روان تحلیلگری به عنوان یک رویکرد عمیق و پژوهش‌محور در علم روانشناسی، از طریق تأکید بر اهمیت ناخودآگاه و تجربیات گذشته، می‌تواند نقشی مؤثر و بنیادی در فرآیند درمان اختلالات روانی ایفا کند.

در نهایت، لازم به ذکر است که روان تحلیلگری یکی از چندین رویکرد در درمان اختلالات روانی است و بهره‌گیری از این نظریه به تنهایی کافی نبوده و باید در کنار سایر رویکردها و تکنیک‌های درمانی قرار گیرد تا بتوان به نتایج بهتری در درمان اختلالات روانی دست یافت.