صرع
صرع یک اختلال عصبی است که با تشنج های مکرر مشخص می شود. این بیماری افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی آنها داشته باشد. در این مقاله، علل، علائم و گزینه‌های درمانی صرع را به همراه چند مثال قابل توجه و پیشرفت‌های اخیر در تحقیقات بررسی خواهیم کرد.
۱. مقدمه ای بر صرع:
صرع یک اختلال عصبی مزمن است که بر فعالیت الکتریکی مغز تأثیر می گذارد و منجر به تشنج های مکرر می شود. تشنج به دلیل تخلیه ناگهانی و بیش از حد الکتریکی در مغز رخ می دهد که عملکرد طبیعی مغز را مختل می کند. صرع می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، و مهم است که آن را از سایر شرایطی که ممکن است باعث تشنج شوند، مانند تشنج‌های ناشی از تب یا تشنج‌های منفرد برانگیخته، متمایز کنیم.
۲. علل صرع:
علت دقیق صرع اغلب ناشناخته است، اما عوامل متعددی می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. این شامل:
آ. عوامل ژنتیکی:
برخی جهش های ژنتیکی یا شرایط ارثی می توانند خطر ابتلا به صرع را افزایش دهند. به عنوان مثال، جهش در ژن هایی که فعالیت الکتریکی مغز را کنترل می کنند، می تواند منجر به افزایش حساسیت به تشنج شود.
ب ناهنجاری های ساختاری مغز:
ناهنجاری‌های ساختاری در مغز، مانند ناهنجاری‌ها، تومورها یا آسیب‌های مغزی تروماتیک، می‌توانند عملکرد طبیعی مغز را مختل کرده و باعث تشنج شوند.
ج. عفونت ها:
عفونت های سیستم عصبی مرکزی، مانند مننژیت یا آنسفالیت، می توانند باعث التهاب و آسیب به مغز شده و منجر به صرع شوند.
د سکته مغزی و اختلالات عروقی:
سکته مغزی یا سایر اختلالات عروقی که بر جریان خون به مغز تأثیر می گذارد، می تواند باعث آسیب مغزی و افزایش خطر تشنج شود.
ه. اختلالات رشدی:
برخی از اختلالات رشدی، مانند اوتیسم یا نوروفیبروماتوز، با افزایش خطر ابتلا به صرع مرتبط هستند.
۳. علائم صرع:
اولین علامت صرع بروز تشنج است. انواع تشنج و تظاهرات آنها می تواند در بین افراد بسیار متفاوت باشد. برخی از علائم رایج و انواع تشنج عبارتند از:
آ. تشنج عمومی:
این تشنج ها هر دو طرف مغز را درگیر می کنند و می توانند باعث از دست دادن هوشیاری، سفتی ماهیچه ها، تشنج و حرکات ریتمیک تکان دهنده شوند.
ب تشنج کانونی:
تشنج کانونی که به عنوان تشنج جزئی نیز شناخته می شود، در ناحیه خاصی از مغز رخ می دهد. آنها می توانند علائم موضعی، مانند احساس سوزن سوزن شدن، انقباض عضلانی، یا تغییر در احساسات یا رفتار ایجاد کنند.
ج. تشنج غیبت(صرع غایب):
تشنج غیبت معمولاً در کودکان رخ می دهد و با از دست دادن مختصر هوشیاری یا حواس مشخص می شود. در طول این تشنج، فرد ممکن است به صورت خالی خیره شود، حرکات تکراری از خود نشان دهد یا حرکات ظریف بدن مانند لب زدن داشته باشد.
د تشنج آتونیک:
تشنج آتونیک که به عنوان حملات سقوط نیز شناخته می شود، باعث از دست دادن ناگهانی تون عضلانی می شود که منجر به افتادن می شود. این تشنج ها می تواند منجر به آسیب شود.
۴. تشخیص صرع:
تشخیص صرع شامل ارزیابی جامع سابقه پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی و تست های تشخیصی است. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آ. الکتروانسفالوگرام (EEG):
EEG یک آزمایش غیر تهاجمی است که فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کند. این می تواند به شناسایی الگوهای غیر طبیعی یا تغییرات در فعالیت مغزی که مشخصه صرع است کمک کند.
ب تصویربرداری از مغز:
تکنیک های تصویربرداری مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) می توانند ناهنجاری های ساختاری یا ضایعات مغزی را که ممکن است باعث تشنج شوند را تشخیص دهند.
ج. آزمایش خون:
آزمایش خون ممکن است برای شناسایی علل بالقوه زمینه‌ای تشنج، مانند عفونت یا اختلالات متابولیک انجام شود.
۵. درمان صرع:
هدف درمان صرع کنترل تشنج و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. انتخاب درمان به عوامل مختلفی از جمله نوع تشنج، فراوانی و علت زمینه ای بستگی دارد. گزینه های درمانی عبارتند از:
آ. داروها:
داروهای ضد صرع (AEDs) رایج ترین درمان برای صرع هستند. این داروها با تثبیت فعالیت الکتریکی در مغز به کاهش فراوانی و شدت تشنج کمک می کنند. نمونه هایی از AED ها عبارتند از کاربامازپین، والپروئیک اسید و لاموتریژین.
ب رژیم کتوژنیک:
رژیم کتوژنیک یک رژیم غذایی پرچرب، کم کربوهیدرات و پروتئین کافی است که در کاهش تشنج به ویژه در کودکان مبتلا به صرع اثربخشی نشان داده است. رژیم غذایی متابولیسم بدن را تغییر می دهد و منجر به حالت کتوز می شود که ممکن است به کنترل تشنج کمک کند.
ج. تحریک عصب واگ (VNS):
VNS یک روش جراحی است که شامل کاشت دستگاهی است که عصب واگ در گردن را تحریک می کند. این تحریک می تواند به کاهش دفعات و شدت تشنج در برخی افراد کمک کند.
د .جراحی صرع:
ممکن است برای افراد مبتلا به صرع که به داروها پاسخ نمی دهند، عمل جراحی در نظر گرفته شود. هدف از جراحی برداشتن یا جدا کردن بافت مغز مسئول تشنج در عین حفظ عملکردهای مهم مغز است.
۶. پیشرفت ها و نمونه های اخیر در تحقیقات صرع:
پیشرفت‌ها در تحقیقات صرع به بینش‌ها و گزینه‌های درمانی جدیدی منجر شده است. برخی از نمونه های قابل توجه عبارتند از:
آ. تحریک عصبی پاسخگو:
تحریک عصبی پاسخگو یک رویکرد جدید است که شامل کاشت دستگاهی در مغز است که می تواند فعالیت الکتریکی غیر طبیعی را تشخیص دهد و تحریک الکتریکی هدفمند را برای جلوگیری از تشنج ارائه دهد.
ب آزمایش ژنتیک:
پیشرفت‌ها در آزمایش‌های ژنتیکی امکان شناسایی جهش‌های ژنتیکی خاص مرتبط با صرع را فراهم کرده است. این دانش می تواند به تصمیم گیری های درمانی کمک کند و امکان درمان های شخصی را فراهم کند.
ج. درمان کانابیدیول (CBD):
CBD، یک ترکیب غیر روانگردان مشتق شده از گیاه شاهدانه، در کاهش دفعات تشنج در انواع خاصی از صرع، مانند سندرم Dravet و سندرم Lennox-Gastaut، نویدبخش است.
د. تحریک عمیق مغز (DBS):
DBS، تکنیکی که قبلا برای سایر اختلالات عصبی استفاده می شد، به عنوان یک گزینه درمانی بالقوه برای صرع در حال بررسی است. این شامل کاشت الکترودها در مناطق خاص مغز برای تعدیل فعالیت الکتریکی غیر طبیعی و کاهش تشنج است.
در نتیجه، صرع یک اختلال عصبی پیچیده است که با تشنج های مکرر مشخص می شود. این می تواند دلایل مختلفی داشته باشد و علائم آن می تواند در بین افراد بسیار متفاوت باشد. تشخیص صرع شامل یک ارزیابی جامع شامل شرح حال پزشکی، معاینه فیزیکی و تست های تشخیصی است. گزینه های درمانی شامل داروها، درمان های غذایی، مداخلات جراحی و تکنیک های تعدیل عصبی است. تحقیقات در حال انجام برای روشن کردن مکانیسم های اساسی صرع و توسعه روش های درمانی نوآورانه ادامه دارد. با پیشرفت در پزشکی شخصی و درمان های هدفمند، آینده نویدبخش مدیریت و نتایج بهتر برای افرادی است که مبتلا به صرع هستند.
