عشق و ناخودآگاه: نگاهی به نامه‌های فروید
نامه‌های فروید، گنجینه‌ای از بینش‌های عمیق دربارهٔ نقش ناخودآگاه در شکل‌گیری عشق هستند. از تمایلات کودکی تا انتقال در درمان، او نشان می‌دهد که عشق واقعی، هرگز از «اکنون» جدا نیست، بلکه همواره بار گذشته را بر دوش می‌کشد. امروزه، با وجود پیشرفت‌های علمی، ایده‌های فروید همچنان به ما یادآوری می‌کنند که عشق، در نهایت، گفتگویی بی‌پایان بین هوشیاری و اسرار ناشناختهٔ ذهن است. زیگموند فروید، بنیانگذار روانکاوی، همواره عشق را به عنوان نیرویی پیچیده و ریشه‌دار در ناخودآگاه انسان توصیف می‌کرد. از نگاه او، عشق تنها یک احساس ساده یا تجربه‌ای آگاهانه نیست، بلکه تاروپودی از امیال سرکوب‌شده، خاطرات کودکی، و کشمکش‌های روانی است که در لایه‌های عمیق ذهن جریان دارد. نامه‌های فروید به همکاران، دوستان، و بیمارانش، پنجره‌ای منحصربه‌فرد به درک او از این مفهوم باز می‌کند.
