اختلالات اضطرابی

 

اختلالات اضطرابی یکی از شایع‌ترین مشکلات روانی در جوامع امروزی هستند. این اختلالات می‌توانند تأثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشند و در صورت عدم درمان، می‌توانند به مشکلات جدی‌تری منجر شوند. در این مقاله، به بررسی انواع اختلالات اضطرابی، علل و نشانه‌های آن‌ها، و روش‌های درمانی خواهیم پرداخت.

اگر مشکلی داری دلت گرفته ما کنارت هستیم. حمایتت می کنیم شاد بودن حق توست ما دریچه تازه ای از دنیای اطراف بهت نشون میدیم.

 ۱٫ انواع اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که هر یک ویژگی‌ها و نشانه‌های خاص خود را دارند. برخی از مهم‌ترین این اختلالات عبارتند از:

 

 ۱٫۱٫ اختلال اضطراب عمومی (GAD)

اختلال اضطراب عمومی (Generalized Anxiety Disorder یا GAD) یک نوع اختلال اضطرابی است که با نگرانی و اضطراب شدید و مداوم دربارهٔ مسائل مختلف زندگی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً نگرانی‌های غیرمنطقی و بیش از حدی را دربارهٔ موضوعات مختلفی مانند کار، سلامتی، روابط، و مسائل مالی تجربه می‌کنند.

 علائم GAD:

– نگرانی شدید و مداوم دربارهٔ مسائل مختلف
– مشکل در کنترل نگرانی‌ها
– احساس بی‌قراری یا تنش
– خستگی زودرس
– مشکل در تمرکز یا ذهن‌پریشی
– تحریک‌پذیری
اختلالات خواب (مثل مشکل در خوابیدن یا خواب‌های ناپایدار)

 علل:

علت دقیق GAD مشخص نیست، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی، شیمیایی مغز، و تجربیات زندگی می‌تواند در بروز این اختلال نقش داشته باشد.

اختلالات اضطرابی

 درمان:

درمان GAD معمولاً شامل ترکیبی از روان‌درمانی (مانند درمان شناختی-رفتاری) و داروها (مانند antidepressants یا anxiolytics) است. تکنیک‌های مدیریت استرس و تمرینات تنفسی نیز می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند.

اگر شما یا کسی که می‌شناسید دچار علائم GAD هستید، مشاوره با یک متخصص بهداشت روان می‌تواند مفید باشد.

مثال: فردی که به اختلال اضطراب عمومی مبتلا است ممکن است هر روز ساعت‌ها به فکر مشکلات مالی خود باشد و از هر صدای غیرعادی در محیط نگران شود.

درمان اضطراب

 

 ۱٫۲٫ اختلال هراس (Panic Disorder)

اختلال هراس یا اختلال پانیک (Panic Disorder) نوعی اختلال اضطرابی است که با حملات ناگهانی و مکرر هراس مشخص می‌شود. این حملات معمولاً شامل احساسات شدید ترس یا ناراحتی هستند که ممکن است بدون هیچ هشدار قبلی و در شرایط غیرمترقبه بروز کنند.

 علائم اختلال هراس:

حملات هراس معمولاً شامل مجموعه‌ای از علائم جسمی و روانی هستند که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

– تپش قلب یا تند شدن ضربان قلب
– عرق کردن
– لرزش یا لرزیدن
– احساس خفگی یا مشکلات تنفسی
– درد یا ناراحتی در قفسه سینه
– احساس عدم واقعیت یا از دست دادن کنترل
– احساس مرگ قریب‌الوقوع یا خطرناک بودن

 

عوامل مؤثر:

علت دقیق اختلال هراس هنوز به‌طور کامل مشخص نیست، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیوشیمیایی و محیطی ممکن است در بروز آن نقش داشته باشند.

 

 درمان:

درمان اختلال هراس معمولاً شامل روان‌درمانی (مانند درمان شناختی-رفتاری) و دارو درمانی (مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین) است.

 

 مدیریت حملات:

برای مدیریت حملات هراس، تکنیک‌های آرام‌سازی و تنفس عمیق می‌توانند کمک‌کننده باشند. همچنین، آگاهی از علائم و یادگیری نحوه مقابله با آنها نیز می‌تواند به کاهش شدت و فراوانی حملات کمک کند.

تکنیک های آرام سازی

 

 ۱٫۳٫ اختلال اضطراب اجتماعی (Social Anxiety Disorder)

این اختلال به ترس شدید از قضاوت یا ارزیابی منفی توسط دیگران مربوط می‌شود. فرد ممکن است از موقعیت‌های اجتماعی اجتناب کند یا در آن‌ها احساس ناراحتی و اضطراب شدید داشته باشد.

مثال: فردی که از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می‌برد ممکن است از شرکت در مهمانی‌ها یا سخنرانی‌ها خودداری کند زیرا نگران است که دیگران او را قضاوت کنند.

اثرات اضطراب بر بدن

 

 ۱٫۴٫ اختلال وسواسی-جبری (Obsessive-Compulsive Disorder)

اختلال وسواسی-جبری (OCD) یک اختلال روانی است که با وجود افکار و تصاویر مزاحم (وسواس‌ها) و رفتارها یا اعمال تکراری (جبری) مشخص می‌شود. افراد مبتلا به OCD معمولاً از این افکار و رفتارها احساس اضطراب و ناراحتی می‌کنند و سعی می‌کنند با انجام رفتارهای خاص یا تکراری، این احساسات را کاهش دهند.

 علائم OCD

۱٫ وسواس‌ها: افکار، تصاویر یا تمایلات مزاحم که فرد نمی‌تواند آن‌ها را کنترل کند. این افکار ممکن است شامل ترس از آلودگی، آسیب به خود یا دیگران، یا نیاز به نظم و ترتیب خاص باشند.

۲٫ **جبری‌ها:** رفتارهای تکراری یا اعمال ذهنی که فرد به‌طور مکرر انجام می‌دهد تا اضطراب ناشی از وسواس‌ها را کاهش دهد. این رفتارها می‌توانند شامل شستن دست‌ها، چک کردن مکرر چیزها یا شمارش باشند.

 

 عوامل مؤثر در بروز OCD

ژنتیک: ممکن است در خانواده‌ها بیشتر دیده شود.
عوامل محیطی: تجربیات زندگی، استرس و تروما می‌توانند نقش داشته باشند.
عوامل شیمیایی: عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز ممکن است در بروز این اختلال مؤثر باشد.

 درمان

درمان OCD معمولاً شامل ترکیبی از روان‌درمانی و دارو است:

۱٫ **روان‌درمانی:**
– درمان شناختی-رفتاری (CBT) به ویژه تکنیک‌های مواجهه و پیشگیری از پاسخ (ERP) مؤثر است.

۲٫ **دارو:**
– داروهای مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRI) معمولاً برای درمان OCD تجویز می‌شوند.

### نکات مهم

– OCD یک اختلال شایع است و افراد مبتلا به آن می‌توانند به زندگی معمولی و موفقی دست یابند اگر درمان مناسب دریافت کنند.
– آگاهی و حمایت از جانب خانواده و دوستان می‌تواند به فرد مبتلا کمک کند تا با این اختلال بهتر کنار بیاید.

 ۱٫۵٫ اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک اختلال روانی است که می‌تواند پس از تجربه یا مشاهده یک واقعه آسیب‌زا یا تهدیدآمیز ایجاد شود. این اختلال معمولاً در نتیجه تجربیات شدید مانند جنگ، تصادف، سوء استفاده، بلایای طبیعی، یا هر نوع تجربه دیگر که فرد را تحت فشار شدید قرار دهد، به وجود می‌آید.

 علائم PTSD

علائم PTSD معمولاً به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

۱٫ **بازآفرینی تجربه (Re-experiencing)**:
– یادآوری مکرر و ناخودآگاه واقعه آسیب‌زا
– کابوس‌های شبانه
– احساساتی مانند ترس و اضطراب هنگام یادآوری واقعه

۲٫ **اجتناب (Avoidance)**:
– اجتناب از مکان‌ها، افراد یا فعالیت‌هایی که یادآور واقعه هستند
– ناتوانی در یادآوری جزئیات مهم از واقعه
– احساس بی‌علاقگی به فعالیت‌های قبلی

۳٫ **تغییرات منفی در تفکر و حالت روحی (Negative changes in mood and cognition)**:
– احساس ناامیدی یا قطع ارتباط با دیگران
– احساس عذاب یا گناه
– مشکلات در تمرکز یا خواب

 درمان PTSD
درمان PTSD می‌تواند شامل روش‌های مختلفی باشد، از جمله:

مشاوره روانشناختی (Psychotherapy)**: مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) که به فرد کمک می‌کند تا افکار و رفتارهای منفی را تغییر دهد.
دارو درمانی (Medication)**: برخی داروها می‌توانند در کاهش علائم PTSD مؤثر باشند.
گروه درمانی (Group therapy)**: شرکت در جلسات گروهی می‌تواند به افراد کمک کند تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و حمایت اجتماعی دریافت کنند.

 

 ۲٫ علل اختلالات اضطرابی

علل اختلالات اضطرابی می‌توانند پیچیده و متنوع باشند. در زیر به برخی از عوامل مؤثر در بروز این اختلالات اشاره می‌کنیم:

 ۲٫۱٫ عوامل ژنتیکی

تحقیقات نشان داده‌اند که عوامل ژنتیکی می‌توانند در بروز اختلالات اضطرابی نقش داشته باشند. اگر یکی از اعضای خانواده به این اختلالات مبتلا باشد، احتمال ابتلای سایر اعضای خانواده نیز افزایش می‌یابد.

 ۲٫۲٫ عوامل محیطی

تجربه‌های منفی در زندگی مانند سوءاستفاده، طلاق والدین، یا از دست دادن یک عزیز می‌توانند به بروز اختلالات اضطرابی منجر شوند. محیط‌های استرس‌زا و فشارهای اجتماعی نیز می‌توانند نقش مهمی در ایجاد این اختلالات ایفا کنند.

 ۲٫۳٫ عوامل شیمیایی

عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز، به‌ویژه انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین و نوراپی‌نفرین، می‌تواند به بروز اختلالات اضطرابی کمک کند. این عدم تعادل ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی یا محیطی باشد.

 ۲٫۴٫ شخصیت و ویژگی‌های فردی

برخی از ویژگی‌های شخصیتی مانند کمال‌گرایی، حساسیت بالا به انتقاد، و تمایل به نگرانی می‌توانند فرد را در معرض خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی قرار دهند.

۳٫ نشانه‌ها و علائم اختلالات اضطرابی

نشانه‌ها و علائم اختلالات اضطرابی ممکن است متفاوت باشند، اما برخی از نشانه‌های عمومی شامل موارد زیر است:

– احساس نگرانی مداوم
– تحریک‌پذیری و خستگی
– مشکلات خواب
– دشواری در تمرکز
– علائم جسمی مانند تپش قلب، تعریق، و سرگیجه

 

 ۴٫ روش‌های درمان اختلالات اضطرابی

درمان اختلالات اضطرابی می‌تواند شامل مشاوره روان‌شناختی، دارودرمانی، و تغییرات سبک زندگی باشد. در زیر به بررسی این روش‌ها می‌پردازیم:

 ۴٫۱٫ مشاوره روان‌شناختی

مشاوره روان‌شناختی یکی از مؤثرترین روش‌های درمان اختلالات اضطرابی است. این نوع درمان می‌تواند به فرد کمک کند تا با شناسایی و تغییر الگوهای فکری منفی و رفتارهای نادرست، اضطراب خود را کنترل کند.

**مثال:** درمان CBT (درمان شناختی-رفتاری) به فرد کمک می‌کند تا افکار و رفتارهای غیرمنطقی خود را شناسایی کرده و راه‌های سالم‌تری برای واکنش به موقعیت‌ها پیدا کند.

 ۴٫۲٫ دارودرمانی

در برخی موارد، پزشکان ممکن است داروهایی مانند ضدافسردگی‌ها و آرامبخش‌ها را برای کنترل علائم اضطراب تجویز کنند. این داروها می‌توانند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کنند.

 ۴٫۳٫ تغییرات سبک زندگی

تغییرات مثبت در سبک زندگی می‌توانند به کاهش اضطراب کمک کنند. این تغییرات شامل ورزش منظم، تغذیه سالم، و تمرین تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن و یوگا هستند.

۴٫۴٫ حمایت اجتماعی

سازمان‌های حمایتی و گروه‌های خودیاری می‌توانند به افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی کمک کنند تا با دیگران ارتباط برقرار کنند و تجربه‌های خود را به اشتراک بگذارند. این ارتباطات می‌توانند احساس تنهایی را کاهش دهند و به بهبود وضعیت روانی فرد کمک کنند.

 

 ۵٫ نتیجه‌گیری

اختلالات اضطرابی یکی از چالش‌های مهم روانی در دنیای امروز هستند که می‌توانند تأثیرات جدی بر کیفیت زندگی فرد بگذارند. با شناخت بهتر انواع اختلالات اضطرابی، علل و نشانه‌های آن‌ها، و روش‌های درمان، می‌توان به بهبود وضعیت افراد مبتلا کمک کرد. در نهایت، مهم است که افراد مبتلا به این اختلالات به دنبال کمک حرفه‌ای باشند و از حمایت‌های اجتماعی بهره‌مند شوند تا بتوانند زندگی بهتری را تجربه کنند.

رویا زاهدی روانشناس و نروتراپیست