صرع در کودکان

تعریف صرع در کودکان:

صرع در کودکان یک اختلال عصبی است که با تشنج های مکرر یا دوره های فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در مغز مشخص می شود.

هدف این تحقیق بررسی علل، تشخیص و اهمیت صرع در کودکان برای افزایش آگاهی، ارتقای مداخله زودهنگام و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا است.

 

 علل صرع در کودکان:

الف) عوامل ژنتیکی:

۱٫ برخی از صرع های ژنتیکی عبارتند از: سندرم دروت، سندرم لنوکس-گاستوت و سندرم رت.
۲٫ جهش‌های ژنی می‌توانند عملکرد مغز را مختل کنند و منجر به فعالیت الکتریکی غیرطبیعی شوند و باعث تشنج شوند.

ب- ناهنجاری های مغزی:

۱٫ ناهنجاری های ساختاری می تواند شامل ناهنجاری ها، تومورها یا ضایعات در مغز باشد که بر وقوع تشنج تأثیر می گذارد.
۲٫ ناهنجاری های عملکردی شامل عدم تعادل در انتقال دهنده های عصبی و الگوهای غیر طبیعی فعالیت مغز است که به صرع کمک می کند.

 

ج- عفونت ها و تشنج های ناشی از تب:

۱٫ عفونت هایی مانند مننژیت یا آنسفالیت می توانند باعث التهاب در مغز شوند و خطر صرع را افزایش دهند.
۲٫ تشنج ناشی از تب در اوایل دوران کودکی می تواند یک عامل خطر برای ابتلا به صرع در مراحل بعدی زندگی باشد.

 

تشخیص صرع در کودکان:

الف. علائم و خصوصیات:

۱٫ کودکان ممکن است انواع مختلفی از تشنج را تجربه کنند، مانند تشنج کانونی، تشنج عمومی یا تشنج غیبت.
۲٫ تشنج می تواند منجر به تغییرات رفتاری، اختلالات شناختی و تاخیر در رشد کودکان شود.

 

ب- آزمایشات تشخیصی:

۱٫ EEG فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند و به شناسایی الگوهای غیر طبیعی نشان دهنده صرع کمک می کند.
۲٫ ام آر آی می تواند ناهنجاری های ساختاری مغز را که ممکن است با صرع مرتبط باشد، آشکار کند.

 

ج- تشخیص افتراقی:

۱٫ تشخیص دقیق صرع از سایر شرایط برای درمان و مدیریت مناسب بسیار مهم است.
۲٫ تشخیص به موقع و دقیق نقش کلیدی در حصول اطمینان از دریافت حمایت و مداخلات لازم برای کودکان مبتلا به صرع دارد.

 

 رویکرد درمانی برای صرع در کودکان 

الف- داروها:

۱٫ داروهای ضد صرع (AEDs):

آ. داروهای تجویز شده معمولاً برای کودکان: مثال‌هایی مانند والپروئیک اسید، لوتیراستام، و کاربامازپین.
ب عوارض جانبی و ملاحظات: نظارت بر عوارض جانبی بالقوه مانند خواب آلودگی، سرگیجه و تغییرات رفتاری بسیار مهم است.

 

۲٫ رژیم های دارویی سفارشی:

نظیم دوزهای دارویی بر اساس نیازها و پاسخ های فردی.

 

ب- رژیم درمانی:

۱٫ رژیم کتوژنیک:

 

رژیم غذایی پرچرب و کم کربوهیدرات که ممکن است به کاهش تشنج در برخی از کودکان مبتلا به صرع کمک کند.

۲٫ رژیم اصلاح شده اتکینز:

رژیم کم کربوهیدرات که نسبت به رژیم کتوژنیک محدودتر است اما ممکن است همچنان مفید باشد.

 

ج- مداخلات جراحی:

۱٫ انواع جراحی صرع:

به عنوان مثال می توان به جراحی رزکتیو و کورپوس کالوسوتومی اشاره کرد.

۲٫ معیارهایی برای در نظر گرفتن جراحی در کودکان:

معمولاً برای کودکان مبتلا به صرع مقاوم به دارو یا انواع تشنج خاص در نظر گرفته می شود.

 

د) درمان های جایگزین و مکمل:

۱٫ طب سوزنی:

درمان سنتی چینی که ممکن است به عنوان یک رویکرد مکمل استفاده شود.

 

E. اصلاحات سبک زندگی:

۱٫ اهمیت خواب و مدیریت استرس: خواب مناسب و تکنیک های کاهش استرس برای مدیریت صرع بسیار مهم است.
۲٫ نقش فعالیت بدنی و روال‌های منظم : ورزش منظم و روال‌های مداوم می‌تواند به سلامت کلی کمک کند.

 

V. مدیریت و پیش آگهی:

الف. اهمیت مراقبت و نظارت پزشکی مداوم:

قرارهای پیگیری منظم و نظارت به پیگیری پیشرفت و تنظیم درمان کمک می کند.

ب- حمایت روانی و اجتماعی از کودکان مبتلا به صرع:

حمایت متخصصان بهداشت روان و منابع جامعه ضروری است.

ج) پیش آگهی طولانی مدت و عوارض احتمالی:

پیش آگهی بر اساس فرد متفاوت است و عوارض ممکن است شامل اختلالات شناختی یا چالش های رفتاری باشد.

د- راهبردهای افزایش کیفیت زندگی در کودکان مبتلا به صرع:

فراهم کردن محیط، آموزش و منابع حمایتی می تواند کیفیت زندگی کودکان مبتلا به صرع را بهبود بخشد.

 

 

انواع صرع

انواع صرع چی میتونه باشه؟

 

صرع یک ​​اختلال عصبی است که با تشنج های مکرر مشخص می شود که انفجارهای ناگهانی فعالیت الکتریکی در مغز است. این تشنج ها می توانند طیف وسیعی از علائم، از تشنج و از دست دادن هوشیاری تا تغییرات ظریف در رفتار یا احساسات را ایجاد کنند. صرع می تواند دلایل مختلفی مانند استعداد ژنتیکی، آسیب مغزی، عفونت یا سایر بیماری های زمینه ای داشته باشد. درمان معمولاً شامل داروها، تنظیم سبک زندگی و در برخی موارد جراحی است.

این بیماری یک ​​اختلال عصبی شایع است که افراد را در هر سنی در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. تخمین زده می شود که حدود ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به صرع هستند. شیوع صرع در مناطق مختلف متفاوت است و در کشورهای با درآمد پایین و متوسط ​​نرخ بالاتری گزارش شده است.

تاریخچه مختصر تشخیص و درمان صرع:

– در دوران باستان، صرع اغلب به عنوان یک پدیده عرفانی یا ماوراء طبیعی تلقی می شد.
– بقراط، پزشک یونان باستان، از اولین کسانی بود که پیشنهاد کرد صرع یک ​​علت طبیعی دارد و مجازات الهی نیست.
– در طول قرن ها، درک صرع بیشتر شد  و منجر به توسعه درمان های مختلف از جمله داروهای سنتی، داروهای ضد صرع، و بعداً مداخلات جراحی و تکنیک های تحریک عصبی شد.

 

طبقه بندی و انواع صرع:

– **سیستم طبقه بندی ILAE:** لیگ بین المللی علیه صرع، تشنج ها و انواع صرع را بر اساس ویژگی ها و علل زمینه ای آنها دسته بندی می کند.

انواع مختلف صرع:

۱٫ تشنج کانونی:

– تشنج های کانونی ساده: این تشنج ها معمولاً فقط یک قسمت از مغز را تحت تأثیر قرار می دهند که منجر به علائم موضعی مانند سوزن سوزن شدن یا سرگیجه می شود.
–  تشنج های کانونی پیچیده:  این تشنج ها می توانند هوشیاری را مختل کنند و ممکن است منجر به رفتارهای غیرعادی مانند حرکات تکراری یا گیجی شوند.

 

۲٫ تشنج عمومی:

– تشنج غیبت: وقفه های کوتاه در هوشیاری اغلب با خیالبافی اشتباه گرفته می شود که در کودکان شایع تر است.
– تشنج تونیک-کلونیک: شامل سفت شدن عضلات (فاز تونیک) و به دنبال آن حرکات تکان دهنده (فاز کلونیک) است که اغلب با از دست دادن هوشیاری همراه است.
–  تشنج میوکلونیک:  با تکان یا تکان های ناگهانی و کوتاه یک عضله یا گروه عضلانی مشخص می شود.
– تشنج آتونیک: همچنین به عنوان حملات قطره ای شناخته می شود که باعث از دست دادن ناگهانی تون عضلانی می شود و ممکن است منجر به زمین خوردن شود.

🔍 هر نوع صرع با ویژگی های متمایز خود را نشان می دهد و ممکن است نیاز به رویکردهای درمانی مناسب بر اساس علائم و علل زمینه ای فرد داشته باشد. نظارت منظم و مدیریت مناسب برای کمک به افراد مبتلا به صرع ضروری است که زندگی کاملی داشته باشند.

سندرم های صرع:

سندرم های صرع گروهی از اختلالات عصبی هستند که با تشنج های مکرر مشخص می شوند. آنها با انواع صرع تفاوت دارند زیرا مجموعه خاصی از ویژگی ها از جمله سن شروع، انواع تشنج، الگوهای EEG و پیامدها را در بر می گیرند و شرح مفصل تری از این بیماری ارائه می دهند.

 سندرم های رایج صرع:

۱٫ صرع غیبت دوران کودکی: در کودکان ۴ تا ۱۰ ساله شایع است که با طلسم های خیره کوتاه یا حرکات ظریف بدن مشخص می شود. به طور معمول در نوجوانی رشد می کند.
۲٫ سندرم لنوکس-گاستوت: شروع در کودکی، شامل انواع تشنج های متعدد مانند تشنج تونیک و تشنج آتونیک است که اغلب با ناتوانی ذهنی همراه است.
۳٫ سندرم دراوت: در سال اول زندگی شروع می شود، اغلب با تب، با انواع مختلف تشنج و تاخیر در رشد شروع می شود.
۴٫ صرع لوب گیجگاهی: شامل تشنج هایی است که از لوب های گیجگاهی مغز منشا می گیرند و اغلب با تشنج های جزئی پیچیده مانند احساس دژاوو همراه هستند.

 

 علل صرع:

عوامل مختلفی می‌توانند منجر به صرع شوند، از جمله استعدادهای ژنتیکی که در آن جهش‌ها بر کانال‌های یونی مغز تأثیر می‌گذارند، ضربه مغزی ناشی از آسیب‌های سر یا سکته مغزی، عفونت‌هایی مانند مننژیت یا آنسفالیت که به بافت مغز آسیب می‌رساند، و اختلالات رشدی که ساختار و عملکرد مغز را تغییر می‌دهند.

 

 صرع ژنتیکی و اکتسابی:

۱٫ صرع ژنتیکی به دلیل جهش‌های ژنتیکی ارثی که بر کانال‌های یونی یا سیستم‌های انتقال‌دهنده عصبی در مغز تأثیر می‌گذارد، رخ می‌دهد که منجر به استعداد تشنج می‌شود.
۲٫ صرع اکتسابی می تواند ناشی از آسیب های مغزی، عفونت ها، تومورها یا سکته های مغزی باشد که عملکرد طبیعی مغز را مختل می کند و باعث تشنج می شود، حتی در افرادی که استعداد ژنتیکی ندارند.

 

فرآیند تشخیصی صرع:

– **سابقه پزشکی:** فرآیند تشخیصی صرع معمولاً با یک تاریخچه پزشکی دقیق شروع می شود که در آن ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اطلاعاتی را در مورد علائم فرد، محرک های احتمالی، سابقه خانوادگی و هرگونه شرایط پزشکی قبلی جمع آوری می کند.
– **معاینه فیزیکی:** معاینه فیزیکی به ارزیابی سلامت کلی فرد کمک می کند و ممکن است شامل آزمایش های عصبی برای جستجوی علائم صرع باشد.

– **تست های تشخیصی:** تست های تشخیصی مختلف می توانند در تشخیص صرع کمک کنند، از جمله:

– **الکتروانسفالوگرام (EEG):** این تست فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کند و می تواند به شناسایی امواج غیرطبیعی مغز مرتبط با صرع کمک کند.
– **MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی):** اسکن MRI می تواند به تشخیص هر گونه ناهنجاری ساختاری در مغز که ممکن است باعث تشنج شود کمک کند.

 

گزینه های درمانی برای صرع:

– **داروها:** داروهای ضد تشنج اغلب اولین خط درمان صرع هستند و برای کنترل یا کاهش تشنج کار می کنند.
– **جراحی:** در مواردی که داروها موثر نیستند، ممکن است جراحی برای برداشتن ناحیه ای از مغز که باعث تشنج می شود در نظر گرفته شود.
– **تغییر سبک زندگی:** اصلاح سبک زندگی مانند خواب کافی، مدیریت استرس، اجتناب از محرک های تشنج و حفظ یک رژیم غذایی سالم نیز می تواند در مدیریت صرع نقش داشته باشد.

 

تاثیر بر زندگی روزمره:

– صرع می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد و جنبه های مختلفی از جمله:

– **اجتماعی:** انگ و تبعیض ممکن است بر تعاملات اجتماعی تأثیر بگذارد.
– **احساسی:** مقابله با غیرقابل پیش بینی بودن تشنج می تواند منجر به اضطراب و افسردگی شود.
– **روانی:** صرع می تواند بر عزت نفس و سلامت روان تأثیر بگذارد.

 

راهبردهای مدیریت صرع:

– مدیریت این بیماری شامل یک رویکرد چندگانه ای است که شامل موارد زیر می باشد:

– پیگیری های منظم پزشکی
– رعایت داروها
– گروه های حمایتی یا درمانی
– تدوین برنامه اقدام تشنجی
– تکنیک های مناسب مدیریت استرس

 

جهت های آینده:

– **تحقیقات فعلی:** تحقیقات در درمان صرع بر توسعه داروهای جدید، بهبود تکنیک های جراحی، کاوش در درمان های نورومدولاسیون و بررسی نقش ژنتیک در صرع متمرکز است.
– **اهمیت تحقیقات در حال انجام:** تحقیقات در حال انجام برای پیشرفت گزینه های درمانی، افزایش کیفیت زندگی برای افراد مبتلا به صرع و در نهایت یافتن درمانی برای این بیماری بسیار مهم است.

 

بیماری صرع

بیماری صرع: علل، علائم، و گزینه های درمانی 

صرع یک ​​اختلال عصبی است که با تشنج های مکرر و غیرقابل پیش بینی مشخص می شود. این بیماری بر افراد در هر سن و پیشینه ای تأثیر می گذارد و بر کیفیت زندگی و عملکرد روزانه آنها تأثیر می گذارد. درک علل، علائم و گزینه های درمانی صرع در ارائه مراقبت و حمایت موثر از افراد مبتلا به این بیماری بسیار مهم است.

علل صرع

صرع می تواند در اثر عوامل مختلفی ایجاد شود که محرک های مختلفی در هر فردی وجود دارد. برخی از علل شایع صرع عبارتند از:

۱٫ عوامل ژنتیکی: استعداد ژنتیکی در برخی موارد صرع نقش بسزایی دارد. برخی جهش های ژنتیکی می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به این اختلال شود.

۲٫ آسیب های مغزی: ضربه به سر، سکته مغزی، تومورهای مغزی و عفونت ها می تواند به ساختار و عملکرد مغز آسیب برساند و منجر به ایجاد صرع شود.

۳٫ اختلالات رشدی: شرایطی مانند اختلال طیف اوتیسم و ​​نوروفیبروماتوز با افزایش خطر ابتلا به صرع مرتبط است.

۴٫ ناهنجاری های مغزی: ناهنجاری های ساختاری در مغز، مانند دیسپلازی قشر مغز یا اسکلروز هیپوکامپ، می تواند فعالیت عصبی طبیعی را مختل کند و باعث تشنج شود.

۵٫ عفونت: عفونت هایی مانند مننژیت یا آنسفالیت می توانند باعث التهاب در مغز شوند و احتمال ابتلا به صرع را افزایش دهند.

علائم صرع

صرع طیف گسترده ای از علائم را نشان می دهد که تشنج ویژگی بارز این اختلال است. شدت و مدت تشنج بسته به ناحیه ای از مغز که تحت تأثیر قرار گرفته است، می تواند متفاوت باشد. برخی از علائم رایج صرع عبارتند از:

۱٫ تشنج : اینها شناخته شده ترین شکل تشنج هستند و شامل حرکات عضلانی کنترل نشده است که اغلب با از دست دادن هوشیاری همراه است.

۲٫ تشنج غیبت: که به عنوان تشنج پتی مال نیز شناخته می شود، این اپیزودهای کوتاه می توانند باعث از دست دادن لحظه ای هوشیاری و خیره شدن به فضا شوند.

۳٫ اوراها: برخی از افراد تغییرات حسی، عواطف یا احساسات غیرعادی را درست قبل از وقوع تشنج تجربه می کنند که به عنوان هاله شناخته می شود.

۴٫ تشنج تونیک-کلونیک: این تشنج که قبلا به عنوان تشنج گراندمال شناخته می شد، هم سفتی عضلانی (فاز تونیک) و هم انقباضات ریتمیک عضلانی (فاز کلونیک) را شامل می شود.

۵٫ تشنج جزئی پیچیده: این تشنج ها می توانند باعث تغییر هوشیاری، حرکات تکراری و خودکارسازی (اعمال غیرارادی) شوند.

گزینه های درمانی برای صرع

مدیریت صرع شامل یک رویکرد چند رشته ای متناسب با نیازهای هر فرد است. هدف گزینه های درمانی کنترل تشنج، به حداقل رساندن عوارض جانبی و بهبود کیفیت کلی زندگی است. برخی از استراتژی های رایج درمانی برای صرع عبارتند از:

۱٫ داروها: داروهای ضد صرع (AEDs) اغلب اولین خط درمان صرع هستند. این داروها به تنظیم فعالیت عصبی و کاهش دفعات تشنج کمک می کنند.

۲٫ جراحی: برای افراد مبتلا به صرع مقاوم به دارو، ممکن است مداخلات جراحی مانند جراحی رزکتیو یا کورپوس کالوزوتومی برای برداشتن کانون تشنج یا قطع کردن نیمکره های مغز در نظر گرفته شود.

۳٫ تحریک عصب واگ (VNS): درمان VNS شامل کاشت دستگاهی است که تکانه های الکتریکی را به عصب واگ می رساند و به کاهش دفعات و شدت تشنج کمک می کند.

۴٫ رژیم کتوژنیک: برخی افراد ممکن است از یک رژیم کتوژنیک پرچرب و کم کربوهیدرات بهره مند شوند که می تواند در موارد خاص به کنترل تشنج کمک کند.

۵٫ تغییر سبک زندگی: اتخاذ یک سبک زندگی سالم، مدیریت استرس، خواب منظم و اجتناب از محرک ها می تواند نقش مهمی در مدیریت علائم صرع داشته باشد.

نمونه هایی از مدیریت صرع

بیایید چند مثال واقعی از افرادی که صرع را به طور موثر با استراتژی های درمانی مختلف مدیریت می کنند را در نظر بگیریم:

۱٫ مطالعه موردی ۱

– مدیریت دارو**: سارا، زنی ۳۰ ساله مبتلا به صرع، با داروهای ضد صرع حملات خود را با موفقیت مدیریت کرده است. او از طریق مشاوره منظم با متخصص مغز و اعصاب و پیروی از رژیم دارویی تجویز شده، دفعات تشنج خود را به میزان قابل توجهی کاهش داده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشیده است.

۲٫ مطالعه موردی ۲

– مداخله جراحی**: تام، پسر ۱۲ ساله مبتلا به صرع مقاوم به دارو، برای کمک به کاهش شدت تشنج، تحت یک روش موفقیت آمیز کورپوس کالوسوتومی قرار گرفت. پس از جراحی، تام بهبود قابل توجهی را در کنترل تشنج و عملکرد روزانه خود تجربه کرد و به او اجازه داد تا به طور کامل در فعالیت های مدرسه و اجتماعی شرکت کند.

۳٫ مطالعه موردی ۳

– رژیم غذایی کتوژنیک**: امیلی، یک زن ۲۵ ساله مبتلا به صرع، از طریق رژیم غذایی کتوژنیک متناسب با نیازهای خاص خود، از تشنج خود خلاص شد. با همکاری نزدیک با یک متخصص تغذیه و متخصص مغز و اعصاب، امیلی توانست رژیمی را اتخاذ کند که به تثبیت فعالیت عصبی او و کاهش دفعات تشنج کمک کرد و در نهایت به بهبود سلامت کلی او کمک کرد.